من که تو را خوب می‏شناسم، تو شاید برای آنها که من باب، ثواب به زیارت اهل قبور می‏آیند گمنام باشی، همگی از کنارت بگذرند و بی‏توجه، چرا که نامت را برخاکت ننوشته‏اند، چرا که سنگ قبرت از مرمر سفید نیست، قاب عکس نداری، هیچ فانوسی بر مزارت نورافشانی نمی‏کند. حتی سنگ قبرت مدتهاست که با آبی شستشو نگردیده ولی من تو را خوب می‏شناسم خیلی‏خیلی خوب ، تو برای من گمنام نیستی، نامت بسیجی است، شهرتت دریا دل و پدرت خمینی ...

من تو را بارها و بارها در کرخه دیده بودم آنگاه که در صبحگاهها با گروهانتان می‏دویدی، تیربار بر دوشت سنگینی می‏کرد اما لبخندت از چهره بیرون نمی‏رفت، آنگاه که برای نماز وارد حسینیه گردان می‏شدی آرام و آهسته گوشه‏ای می‏گرفتی ،قرآن کوچکت را از جیب پیراهنت در می‏آوردی و شروع به قرائت می‏کردی. خدا که با تو حرف می‏زد ...